เครื่องคอมพิวเตอร์เครื่องแรกของผมในชีวิต ผมได้มันมาปี พ.ศ. 2527 เป็น platform MSX ยี่ห้อ CASIO รุ่น MX-10 มี memory ทั้งหมด 16 KB (kilobyte) เครื่องนี้ดูผิวเผินมันเหมือนกับเครื่องเล่นเกมส์แบบเสียบตลับเกมส์ แต่ถ้าเราถอดตลับเกมส์ออกเมื่อไหร่มันจะ boot เข้าสู่ OS และใช้เขียน MS Basic ได้เลยทีเดียว ผมใช้มันเขียนภาษา basic อยู่หลายปี ก่อนจะทำหายไป
ไม่น่าเชื่อว่าเจ้าเครื่องเล็ก ๆ นี้ได้กำหนดวิถีชีวิตการทำงานของผมตั้งแต่ตอนนั้น ทำให้ผมเป็นผมแบบทุกวันนี้ ไม่ใช่แค่การเลือกเดินสายการงานด้าน IT แต่เป็นการฝึกผมให้รักในการค้นคว้าอะไรใหม่ ๆ ลองนึกสภาพเด็กมัธยมต้นต่างจังหวัด 12 ขวบ ที่ไม่เคยมีความรู้คอมพิวเตอร์มาก่อน ไม่มีโรงเรียนสอน และแน่นอนสมัยนั้นไม่มี Internet ต้องเรียนรู้ด้วนตัวเองทั้งหมด ที่พึ่งอย่างเดียวของผมมีแค่นิตยสารรายปักษ์ ทั้งเล่มเป็นเรื่องอื่นไม่เกี่ยวกับคอมเลย แต่มีเนื่อหาเกี่ยวกับ ภาษา BASIC บน MSX ฉบับละ 2-3 หน้า แต่เท่านี้ก็เพียงพอที่จะทำให้ผมเฝ้ารอเพื่อที่จะได้เรียนรู้ คำสั่งใหม่ วิธีการใหม่ ๆ ทุกสัปดาห์ ผมลองผิดลองถูกหลายรอบ เริมใหม่หลายรอบ จนสามารถเขียนเกมส์เล็ก ๆ บนเครื่องนี้ได้สำเร็จ ถือเป็นความสำเร็จครั้งสำคัญในชิวิตผม แต่งาน program ชิ้นนั้นก็อยู่ได้ไม่กี่นาที จุดจบเมื่ออาม่าเดินผ่านแล้วขาไปเกี่ยวกับปลักไฟเข้าให้ เครื่องคอมดับคาตาพร้อม ๆ กับ program ที่ยังไม่ได้ save ลง tape cassette จำได้ว่าตอนนั้นโกรธอาม่าไปหลายวัน แต่จริง ๆ แล้ว program นั้นมันไม่ได้หายไปไหน มันยังคงอยู่ใน memory ที่ดีที่สุดในโลก นั่นคือความทรงจำของผมนั่นเอง ทุกวันนี้ระบบที่ผมออกแบบทุกระบบยังคงมีรากฐานเดียวกันตลอดมา คือการออกแบบ data model และ algorithm ก่อนที่จะออกแบบ UI และความรู้นี้ช่วยให้ผมผ่านงานยาก ๆ มาหลายต่อหลายครั้ง
ผู้ที่อยู่เบื้องหลังทั้งหมดนี้ ผู้ที่ซื้อเครื่องให้ ซึ่งตอนนั้นถือเป็นของเล่นราคาแพงมาก ๆ เทียบค่าครองชีพสมัยนั้นกับสมัยนี้ก็น่าจะแพงประมาณ MacBook และท่านยังเป็นคนรับนิตยสารที่ผมรออ่านทุกสัปดาห์มาวางขายที่แผงหนังสือหน้าบ้านรอให้ผมมาเปิดอ่าน ทั้ง ๆ ที่ไม่มีใครซื้อซักเล่มต้องส่งคืนสำนักพิมพ์ทุกทีไป คนผู้นั้นก็คือคุณแม่ผมนี่เอง ต้องถือว่าท่านเลือกลงทุนในการซื้อของเล่นให้ลูกได้ถูกต้องที่สุด เพราะที่บ้านไม่ได้มีฐานะอะไร ของเล่นผมแทบไม่มีซักชิ้น แต่ชิ้นนี้เป็นชิ้นที่มีความหมายกับผมที่สุด และเป็นชิ้นที่ทำให้ผมทราบว่า แม่รักผมมากแค่ไหน และผมก็รักแม่เช่นเดียวกันครับ
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น